Loslaten, maar hoe vind je het juiste evenwicht
Door: Lydia en Riet
01 November 2015 | Oeganda, Jinja
Hoi lieve mensen, een week voorbij, zondagavond en tijd om weer een stukje te schrijven. Wij beseffen steeds meer en beter dat het onmogelijk is jullie echt te informeren over onze ervaringen hier. Maar we zijn wel heel blij dat jullie een indruk krijgen en uit jullie prachtige reacties blijkt dat jullie mee genieten.
Het belangrijkste onderwerp van de afgelopen week is voor ons loslaten geweest. Wij maken zoveel verschillende situaties en emoties mee waardoor wij soms het gevoel hebben in een achtbaan te zitten. We vliegen soms per dag van blijheid naar intens geraakt zijn. Soms door situaties met de kinderen maar ook heel vaak door ontmoetingen die we hebben met mensen.
Afgelopen week zijn we weer op bezoek gegaan bij het jongetje wat enkele weken geleden zo ziek was. Het gaat goed met hem, hij is weer bij oma. Het blijkt dat hij een nierafwijking heeft en dus heel veel vocht vast hield. Hij mag nu geen zout meer gebruiken. We hadden wat cadeautjes voor hem mee die wij weer van jullie hadden mee gekregen. Dezelfde dag worden Lydia en ik geconfronteerd met een jongetje van de day care die malaria heeft. Maar doordat hij nog een lichamelijke ziekte heeft worden zijn rode bloedlichaampjes afgebroken. Er was een diagnose gesteld en behandeling vastgesteld. Die behandeling zou 15 euro kosten maar die had moeder niet. En kun je dan loslaten? Wij niet, dus we hebben 12 euro aan de arts betaald en tegen moeder gezegd dat zij echt voor de drie euro moest zorgen. Vrijdag hoorden wij dat het jongetje de behandeling heeft gehad en weer thuis was. En dat is dus de wereld waar wij in zitten.
Lydia en ik merken beiden dat we gevoelig zijn voor emoties en het is dus heel goed dat we dat kunnen delen en steunend naar elkaar zijn. We gaan vroeg naar bed en slapen veel omdat we de energie hard nodig hebben. Maar we hebben ook ontzettend veel plezier en lol met elkaar. Het is toch wel heel bijzonder om de hele dag en avond met elkaar op te trekken. Dus de mensen die ons goed kennen kunnen zich vast een beeld vormen: twee gierende vrouwen die bijna in hun broek....... van het lachen. En dat ook iedere dag. We zijn dit weekend vanaf vrijdag tot vanmiddag lekker in een hotelletje geweest in Jinja. Lekker gewandeld, gepraat, gelachen, gegeten, genoten en boodschappen gedaan voor komende week. Zie bijgevoegde foto. Dat zijn de voedingsmiddelen die wij onszelf heel erg gunnen naast het Ugandese eten.
Thema loslaten is deze week erg belangrijk voor ons geweest: het loslaten van eigen waarde en normen, op zoek naar de balans van eigenheid, aanpassing, cultuur en grenzen bewaken.
Veel loslaten maar vooral het vasthouden van elkaar, de basis en de essentie van het leven.
En het vasthouden van de geweldige ontmoetingen die deze week op ons pad mochten komen, waardoor er veel emoties los kwamen maar het ons ook veel energie heeft gebracht.
Nadat wij het jongetje hadden bezocht bracht een van de aunts ons in contact met haar grootmoeder, een wijze, oude sterke vrouw. Met een open gezicht, vriendelijk lachend. Zo vriendelijk, ieder kind begroeten zij persoonlijk. Een vrouw die ondanks de hardheid van het leven zachtheid uit straalde. Een vrouw die haar kinderen , kleinkinderen en achterkleinkinderen verzorgt en stimuleert om aan scholing te doen. Een mooie ontmoeting die zeker een vervolg zal krijgen.
In het weekend komen wij twee jonge meisjes tegen ( 14,15 jaar) met de was op hun hoofd, er ontstaat een gesprek. De meisjes zijn geïnteresseerd in wat wij komen doen. Zij vinden ons mooi, onze huid en van binnen.( de buiten en de binnenkant) En wij kunnen aangeven dat zij heel mooi zijn, dat wij hetzelfde bloed hebben dat alleen onze kleur anders is.
Tijdens het avond eten vind er een viering plaats van een meisje die 1 jaar is geworden. Enthousiast klapten wij mee tijdens het zingen, ons werd een stukje taart aan geboden van de Hello Kitty taart.Voor het meisje hebben wij in het Nederlands haar jarig zijn toegezongen De vader was zo enthousiast, blij en trots en gaat op You Tube het lied downloaden.
Ook ontmoeten wij, tijdens het vragen naar de weg, een Ugandese man, Bert. Er ontstaat een mooi gesprek waarin wij informeren naar elkaars leven. Wat een prachtige man, Bert geeft zijn email adres en als wij willen kunnen wij contact opnemen. Bert vind dat wij in Uganda moeten gaan wonen want dat is de beste plek op aarde.
Tijdens een kopje koffie komen wij in gesprek met een Nederlands stel die drie jaar in Uganda wonen met hun twee kinderen. Een prachtig gesprek en hij geeft ons zijn telefoon nummer mocht er iets zijn en wij hulp nodig hebben.
Wat een ontmoetingen en wat een kadootjes allemaal !!
Wij ervaren dat wij veel los "moeten" laten door niet te oordelen maar de ander toe te staan mens te zijn. Een mens met een andere basis, cultuur, ervaring en andere mogelijkheden.
Deze ervaringen laten wij niet meer LOS maar houden ze vast in onze herinneringen en ons hart!!
Het belangrijkste onderwerp van de afgelopen week is voor ons loslaten geweest. Wij maken zoveel verschillende situaties en emoties mee waardoor wij soms het gevoel hebben in een achtbaan te zitten. We vliegen soms per dag van blijheid naar intens geraakt zijn. Soms door situaties met de kinderen maar ook heel vaak door ontmoetingen die we hebben met mensen.
Afgelopen week zijn we weer op bezoek gegaan bij het jongetje wat enkele weken geleden zo ziek was. Het gaat goed met hem, hij is weer bij oma. Het blijkt dat hij een nierafwijking heeft en dus heel veel vocht vast hield. Hij mag nu geen zout meer gebruiken. We hadden wat cadeautjes voor hem mee die wij weer van jullie hadden mee gekregen. Dezelfde dag worden Lydia en ik geconfronteerd met een jongetje van de day care die malaria heeft. Maar doordat hij nog een lichamelijke ziekte heeft worden zijn rode bloedlichaampjes afgebroken. Er was een diagnose gesteld en behandeling vastgesteld. Die behandeling zou 15 euro kosten maar die had moeder niet. En kun je dan loslaten? Wij niet, dus we hebben 12 euro aan de arts betaald en tegen moeder gezegd dat zij echt voor de drie euro moest zorgen. Vrijdag hoorden wij dat het jongetje de behandeling heeft gehad en weer thuis was. En dat is dus de wereld waar wij in zitten.
Lydia en ik merken beiden dat we gevoelig zijn voor emoties en het is dus heel goed dat we dat kunnen delen en steunend naar elkaar zijn. We gaan vroeg naar bed en slapen veel omdat we de energie hard nodig hebben. Maar we hebben ook ontzettend veel plezier en lol met elkaar. Het is toch wel heel bijzonder om de hele dag en avond met elkaar op te trekken. Dus de mensen die ons goed kennen kunnen zich vast een beeld vormen: twee gierende vrouwen die bijna in hun broek....... van het lachen. En dat ook iedere dag. We zijn dit weekend vanaf vrijdag tot vanmiddag lekker in een hotelletje geweest in Jinja. Lekker gewandeld, gepraat, gelachen, gegeten, genoten en boodschappen gedaan voor komende week. Zie bijgevoegde foto. Dat zijn de voedingsmiddelen die wij onszelf heel erg gunnen naast het Ugandese eten.
Thema loslaten is deze week erg belangrijk voor ons geweest: het loslaten van eigen waarde en normen, op zoek naar de balans van eigenheid, aanpassing, cultuur en grenzen bewaken.
Veel loslaten maar vooral het vasthouden van elkaar, de basis en de essentie van het leven.
En het vasthouden van de geweldige ontmoetingen die deze week op ons pad mochten komen, waardoor er veel emoties los kwamen maar het ons ook veel energie heeft gebracht.
Nadat wij het jongetje hadden bezocht bracht een van de aunts ons in contact met haar grootmoeder, een wijze, oude sterke vrouw. Met een open gezicht, vriendelijk lachend. Zo vriendelijk, ieder kind begroeten zij persoonlijk. Een vrouw die ondanks de hardheid van het leven zachtheid uit straalde. Een vrouw die haar kinderen , kleinkinderen en achterkleinkinderen verzorgt en stimuleert om aan scholing te doen. Een mooie ontmoeting die zeker een vervolg zal krijgen.
In het weekend komen wij twee jonge meisjes tegen ( 14,15 jaar) met de was op hun hoofd, er ontstaat een gesprek. De meisjes zijn geïnteresseerd in wat wij komen doen. Zij vinden ons mooi, onze huid en van binnen.( de buiten en de binnenkant) En wij kunnen aangeven dat zij heel mooi zijn, dat wij hetzelfde bloed hebben dat alleen onze kleur anders is.
Tijdens het avond eten vind er een viering plaats van een meisje die 1 jaar is geworden. Enthousiast klapten wij mee tijdens het zingen, ons werd een stukje taart aan geboden van de Hello Kitty taart.Voor het meisje hebben wij in het Nederlands haar jarig zijn toegezongen De vader was zo enthousiast, blij en trots en gaat op You Tube het lied downloaden.
Ook ontmoeten wij, tijdens het vragen naar de weg, een Ugandese man, Bert. Er ontstaat een mooi gesprek waarin wij informeren naar elkaars leven. Wat een prachtige man, Bert geeft zijn email adres en als wij willen kunnen wij contact opnemen. Bert vind dat wij in Uganda moeten gaan wonen want dat is de beste plek op aarde.
Tijdens een kopje koffie komen wij in gesprek met een Nederlands stel die drie jaar in Uganda wonen met hun twee kinderen. Een prachtig gesprek en hij geeft ons zijn telefoon nummer mocht er iets zijn en wij hulp nodig hebben.
Wat een ontmoetingen en wat een kadootjes allemaal !!
Wij ervaren dat wij veel los "moeten" laten door niet te oordelen maar de ander toe te staan mens te zijn. Een mens met een andere basis, cultuur, ervaring en andere mogelijkheden.
Deze ervaringen laten wij niet meer LOS maar houden ze vast in onze herinneringen en ons hart!!
-
01 November 2015 - 17:15
Jac Van Duijn:
Hallo
Wat doen jullie het toch goed.
Heerlijk om weer jullie mail te lezen.
Jullie zijn echt KANJERS
En Lidia wat een moppie heb je op je arm,daar word je toch verliefd op
Je kan haar of hem zo in je tas meenemen naar Nerderland.
Maar doe maar niet.
We wachten weer op de volgende mail
liefs Ton & Jac
-
01 November 2015 - 18:40
Anneke:
Lieve meiden,
Alweer een bericht waaruit blijkt dat jullie het erg naar je zin hebben. Goed om de wereld eens vanuit een ander land,cultuur en gewoontes mee te maken.
Wat zal je alles missen.
We hebben gisteren even op Klaas gepast en hem gevoederd. Hij ziet er goed uit. Schoon, geschoren en een goed humeur. hahaha.
liefs van Anneke. -
01 November 2015 - 18:56
Jos Dekker:
Hallo lieverds wat een verhaal weer had al drie keer gekeken
vandaag of er al een verslag was Zit zo mee te genieten met jullie verhalen en foto s heerlijk
Nou het is wel een verslag zeg. kijk nu al weer uit naar de volgende groetjes van hier en een dikke KNUFXXXXXX -
01 November 2015 - 21:23
Mirjam En Ruth:
Dag stoere vrouwen
Wat een mooi verhaal en inderdaad wat fijn dat jullie het zo goed hebben samen, wat een rijkdom.
Mooie ontmoetingen en bijzondere ervaringen, jullie doen het maar mooie.
Dikke kus Mirjam, Ruth, Sem, Puck, Melvin en Peter -
01 November 2015 - 22:45
Louise Gerard:
Een heel proces...
Mooie verhalen, mooie plaatjes!
Kussen van ons!! -
02 November 2015 - 07:50
Karin:
Mooi om te lezen wat jullie allemaal mee maken
Liefs ons -
02 November 2015 - 08:38
Mirjam :
Het is weer genieten om dit te lezen. Wat een intensiteit en wat heerlijk dat jullie het goed hebben met elkaar. X -
02 November 2015 - 11:51
Agnes:
Wat een prachtig verhaal weer. Fijn dat het zo goed gaat.
heerlijk die verhalen en zo mooi geschreven weer, wat een liefde en wijsheid!
Geniet er van!!!
X -
02 November 2015 - 16:46
Mirjam:
Wat een mooie ontroerende reisverslagen. Fijn dat het jullie goed gaat. Nog een fijne tijd liefs mirjam -
02 November 2015 - 22:00
Linda:
Hoi kanjers!!
Wat een bijzondere momenten weer voor jullie. En het is zo dat de kleine dingen het leven bijzonder en mooi maken. Zonder oordelen met respect het mooie zien. Kijk elke week weer uit naar jullie verhalen ik geniet ervan. Tannie mijn kleine boxer Fien is er wat een heerlijk monster haha. Verder gaat met slechte mensen altijd goed zo dus ook met mij haha. Riet ik wilde je nog even zeggen dat al ken ik je niet ik heel blij ben je daar met mijn aller liefste tante bent. Nou kanjers zet het voort deze mooie reis zoals jullie doen. Dikke knuffel Linda.
Love you tannie xxx -
03 November 2015 - 12:14
Jenneke:
Jullie beschrijven en ervaren de samenleving in Uganda in het klein, het wel en wee van een gemeenschap. Hier horen en lezen we meestal de macrozaken: corruptie, geweld en achterstand. Daarom ben ik erg blij met jullie verhalen! Ga zo door en "beleef" het leven. Liefs Jenneke -
03 November 2015 - 13:04
Geke:
Wat een mooie en bijzondere dingen maken jullie mee. Ik lees het allemaal met veel bewondering voor jullie. Wat zal het vaak ook moeilijk zijn om aan te moeten zien en het dan los te moeten laten dat je niet meer kan doen. Maar als ik dit zo lees moet het voor de mensen die jullie ontmoeten al zeer bijzonder en waardevol zijn.
Ik wil jullie nog veel mooie momenten wensen! -
03 November 2015 - 13:04
Geke:
Wat een mooie en bijzondere dingen maken jullie mee. Ik lees het allemaal met veel bewondering voor jullie. Wat zal het vaak ook moeilijk zijn om aan te moeten zien en het dan los te moeten laten dat je niet meer kan doen. Maar als ik dit zo lees moet het voor de mensen die jullie ontmoeten al zeer bijzonder en waardevol zijn.
Ik wil jullie nog veel mooie momenten wensen! -
03 November 2015 - 13:04
Geke:
Wat een mooie en bijzondere dingen maken jullie mee. Ik lees het allemaal met veel bewondering voor jullie. Wat zal het vaak ook moeilijk zijn om aan te moeten zien en het dan los te moeten laten dat je niet meer kan doen. Maar als ik dit zo lees moet het voor de mensen die jullie ontmoeten al zeer bijzonder en waardevol zijn.
Ik wil jullie nog veel mooie momenten wensen! -
03 November 2015 - 13:04
Geke:
Wat een mooie en bijzondere dingen maken jullie mee. Ik lees het allemaal met veel bewondering voor jullie. Wat zal het vaak ook moeilijk zijn om aan te moeten zien en het dan los te moeten laten dat je niet meer kan doen. Maar als ik dit zo lees moet het voor de mensen die jullie ontmoeten al zeer bijzonder en waardevol zijn.
Ik wil jullie nog veel mooie momenten wensen! -
03 November 2015 - 13:34
Louise:
wat een mooie verhalen allemaal, en bijzondere foto's.
Ik wens jullie nog heel veel plezier en mooie momenten. -
03 November 2015 - 13:35
Louise:
wat een mooie verhalen allemaal, en bijzondere foto's.
Ik wens jullie nog heel veel plezier en mooie momenten. -
03 November 2015 - 20:01
Els:
Pffff.......wat een verhaal! Het komt wel meteen binnen, maar heb het toch nóg een keer gelezen. Wat een belevenissen, wat een emoties, wat een ervaringen! Petje af!
Liefs, Els XXXXXXXXXXXXX -
04 November 2015 - 14:23
Pleuntje De Graaf:
Lieve Meiden
Jeetje wat een mooi verhaal,wij kijken er iedere keer weer naar uit
Wat hebben jullie er goed aan gedaan om daar te zijn
En wat een ervaring en belevenissen
Leuk ook de foto.s die er bij zijn
Veel liefs en een hele dikke knuffel namens Pea en Pleuntje
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxliefs -
04 November 2015 - 15:04
Imma:
Mooie verhalen, mooie foto's, ik word er een beetje stil van. Het gaat om al die kleine dingen, he, de ontmoeting, het zonder woorden respecteren en willen begrijpen van elkaar. Fijn ook dat jullie beiden het zo goed hebben met elkaar; lijkt me toch moeilijk zo'n lange tijd een 'bijna huwelijk' aan te gaan en ook dat straks weer los te laten. Ga zo door meiden, ben trots op jullie.
-
05 November 2015 - 13:54
Marian:
Dag lieve Lydia en Riet,
Wat een fantastische tijd maken jullie samen mee, geweldig om te lezen, ik zie het helemaal voor me.
Geniet met en van elkaar, liefs Marian -
05 November 2015 - 19:28
Aad En Lida:
Hallo Lydia en Riet,
wat een verhalen en levenslessen!
Ja Lydia, zo weet je je plek (2 berichtjes terug) de moederlijke taak.
een mooie taak met veel liefde,en dat kan je goed.
En daarnaast samen de voetjes op de tafel, ontspannen en genieten.
Lydia en Riet dat doen jullie goed.!!
nog veel plezier en wij lezen verder...
groetjes uit Andijk
-
07 November 2015 - 19:29
Jeffrey Smit:
Hallo Riet en Lydia,
Wat een bewondering voor wat jullie doen daar in het verre Uganda.
Schitterende verhalen die ik lees met daarbij net zulke schitterende foto's.
Wat mooi dat jullie zulke prachtige dingen meemaken met mensen die ieder op hun eigen manier uniek en mooi zijn.
De emoties die dan komen kijken bij zulke mensen en hun situaties lijken mij dan ook niet meer als normaal om te ervaren.
Het is allemaal niet niets, maar zoals jullie zelf al mooi omschreven ''het leren loslaten, en de ander toestaan mens te zijn'' is dan ook alles mee gezegd.
Ik blijf jullie volgen en heb ontzettend veel respect voor wat jullie daar doen.
Geniet en ervaar het allerbeste.
Groetjes. -
07 November 2015 - 21:42
Cees Wijnands:
Mooi!!!! GENIET, GENIET GENIET!! -
09 November 2015 - 20:07
Cathy:
Alweer een mooi indrukwekkend verhaal, wat een pracht werk doen jullie daar. Respect hoor . Knuffel Cathy en jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
