Verdieping, rijkdom en bezinning
Door: Lydia en Riet
16 Oktober 2015 | Oeganda, Jinja
We vinden het erg leuk dat zoveel mensen ons blog volgen en de moeite nemen om een reactie te plaatsen. Voor ons is het dagelijkse kost om te kijken van wie en wat voor reacties er geschreven zijn. Dus erg lief van jullie. Voor ons is het erg fijn om zo eenmaal per week weer een verslag te schrijven over al onze belevenissen. En die ervaren we echt nog dagelijks.
We hebben sinds deze week samen met een groepje gewerkt. De juf is vertrokken en de verwachting is dat wij met deze groep blijven werken tot het begin van de vakantie en dat valt samen met ongeveer het eind van onze periode hier, dus eind november.
Het groepje bestaat uit 5 kinderen. Drie hebben een ernstig verstandelijke beperking en twee hebben naast de verstandelijke beperking ook een ernstige lichamelijke handicap. We hebben onze eerste week met deze kinderen er nu op zitten en we zijn best heel erg moe. Het zijn lange dagen, de ruimte is erg klein en donker en je hebt weinig tot geen spelmateriaal. Maar we vinden het geweldig om te doen en nu weer twee dagen vrij waarin we heerlijk gaan genieten van rust, lekkere lunch en een beetje chillen. Ik, Riet, ben erg blij met Lydia want het is voor mij zo'n 25 jaar geleden dat ik echt op een groep werkte dus ik voeg me naar Lydia en volg haar. Samen hebben we het goed.
We vinden heel leuk om twee concrete situaties te beschrijven. Deze week is er rijst geoogst van de eigen grond voor Home Sweet Home. vervolgens zijn Lydia en ik met vier kinderen het veld op gegaan om onkruid te plukken voor de beesten van de boerderij. Een meisje dus mee in de rolstoel. Voor diegene die niet in de verstandelijk gehandicapten zorg werken, even voor de duidelijkheid. Onkruid plukken gaat niet vanzelf en heeft veel stimulans nodig, maar het lukte. Tijdens het plukken kwam er een heel grote kikker te voorschijn. We gingen met een volle zak onkruid terug naar de boerderij. Daar hebben de kinderen de konijnen, geiten en biggen eten gegeven. De kinderen genoten en Lydia en ik ook weer enthousiast over de activiteit.
In de middag gaan wij altijd een buiten activiteit ondernemen en dat is erg fijn, wij gebruiken dan de buitenspel artikelen die wij van de afdeling beweging hebben gekregen. Iedereen is hier erg blij mee!!
Maar woensdag opperde de tante om een van de kinderen te bezoeken die al een tijdje niet op de Day Care was geweest. In een eerder verslag hadden wij al beschreven dat wij met hem en zijn oma naar het ziekenhuis waren geweest.
Alle kinderen mee, de meeste op hun blote voeten, Wij moesten best een stuk met de kinderen lopen, omhoog het bos in.
Het is best bijzonder wat wij dan zien, heel veel armoede.
Het jongetje zat voor het hutje van zijn oma, het bleek dat hij deze dag jarig was, dat was ons niet vertelt. Hij moest huilen toen wij aankwamen, en wij schrokken van wat wij zagen, zijn hele hoofd, ogen nek en benen waren opgezet. Direct ging iedereen zingen voor zijn verjaardag ook wij moesten een Nederlands lied inzetten, dat maakte hem blij.
Het was duidelijk dat er actie ondernomen moet worden. Riet was direct heel resoluut, stelde direct voor om met een van de kinderen naar Home Sweet Home terug te keren om hulp van Suzan en Zenon te vragen.
De tantes en de kinderen zongen allerlei liederen en gingen voor de jongen bidden. Een van de jongens die in onze klas zit kent allerlei christelijke liederen en gebeden, hij laat dit graag horen. Mooi om te zien dat hij alle ruimte kreeg en ook gestimuleerd werd. Zijn handen hief hij regelmatig naar de hemel. Het was heel indrukwekkend! Ik kon rond kijken en het was duidelijk dat hier een zeer arme familie woont, een hutje waar hout werd gestookt voor het weinige eten wat zij hebben, het eten bestaat uit voedsel uit de natuur, het jongentje woont bij zijn opa en oma hij is achter gelaten door zijn moeder. Zijn tante woont in een hutje ernaast.
Riet kwam terug, zij hadden een heel end gelopen, de dokter gesproken en geld mee genomen zodat oma met de jongen naar het ziekenhuis in Jinja kon gaan met de boda boda.
Oma waste het jongetje nog even en deed zelf een prachtige traditionele jurk aan, even daarvoor had zij zeer versleten kleding aan.
Een zeer indrukwekkende middag!
Wat ons veel heeft gedaan, er gebeurt veel met ons, wat zijn wij bij met elkaar. Wat ben ik bij dat ik het kan delen met Riet, een lach en een traan.
En de rolverdeling voor de tantes is duidelijk: Lieve Riet mag alles regelen , oppakken en organiseren, en ik.... de afwas doen en kinderen verzorgen.
We hebben sinds deze week samen met een groepje gewerkt. De juf is vertrokken en de verwachting is dat wij met deze groep blijven werken tot het begin van de vakantie en dat valt samen met ongeveer het eind van onze periode hier, dus eind november.
Het groepje bestaat uit 5 kinderen. Drie hebben een ernstig verstandelijke beperking en twee hebben naast de verstandelijke beperking ook een ernstige lichamelijke handicap. We hebben onze eerste week met deze kinderen er nu op zitten en we zijn best heel erg moe. Het zijn lange dagen, de ruimte is erg klein en donker en je hebt weinig tot geen spelmateriaal. Maar we vinden het geweldig om te doen en nu weer twee dagen vrij waarin we heerlijk gaan genieten van rust, lekkere lunch en een beetje chillen. Ik, Riet, ben erg blij met Lydia want het is voor mij zo'n 25 jaar geleden dat ik echt op een groep werkte dus ik voeg me naar Lydia en volg haar. Samen hebben we het goed.
We vinden heel leuk om twee concrete situaties te beschrijven. Deze week is er rijst geoogst van de eigen grond voor Home Sweet Home. vervolgens zijn Lydia en ik met vier kinderen het veld op gegaan om onkruid te plukken voor de beesten van de boerderij. Een meisje dus mee in de rolstoel. Voor diegene die niet in de verstandelijk gehandicapten zorg werken, even voor de duidelijkheid. Onkruid plukken gaat niet vanzelf en heeft veel stimulans nodig, maar het lukte. Tijdens het plukken kwam er een heel grote kikker te voorschijn. We gingen met een volle zak onkruid terug naar de boerderij. Daar hebben de kinderen de konijnen, geiten en biggen eten gegeven. De kinderen genoten en Lydia en ik ook weer enthousiast over de activiteit.
In de middag gaan wij altijd een buiten activiteit ondernemen en dat is erg fijn, wij gebruiken dan de buitenspel artikelen die wij van de afdeling beweging hebben gekregen. Iedereen is hier erg blij mee!!
Maar woensdag opperde de tante om een van de kinderen te bezoeken die al een tijdje niet op de Day Care was geweest. In een eerder verslag hadden wij al beschreven dat wij met hem en zijn oma naar het ziekenhuis waren geweest.
Alle kinderen mee, de meeste op hun blote voeten, Wij moesten best een stuk met de kinderen lopen, omhoog het bos in.
Het is best bijzonder wat wij dan zien, heel veel armoede.
Het jongetje zat voor het hutje van zijn oma, het bleek dat hij deze dag jarig was, dat was ons niet vertelt. Hij moest huilen toen wij aankwamen, en wij schrokken van wat wij zagen, zijn hele hoofd, ogen nek en benen waren opgezet. Direct ging iedereen zingen voor zijn verjaardag ook wij moesten een Nederlands lied inzetten, dat maakte hem blij.
Het was duidelijk dat er actie ondernomen moet worden. Riet was direct heel resoluut, stelde direct voor om met een van de kinderen naar Home Sweet Home terug te keren om hulp van Suzan en Zenon te vragen.
De tantes en de kinderen zongen allerlei liederen en gingen voor de jongen bidden. Een van de jongens die in onze klas zit kent allerlei christelijke liederen en gebeden, hij laat dit graag horen. Mooi om te zien dat hij alle ruimte kreeg en ook gestimuleerd werd. Zijn handen hief hij regelmatig naar de hemel. Het was heel indrukwekkend! Ik kon rond kijken en het was duidelijk dat hier een zeer arme familie woont, een hutje waar hout werd gestookt voor het weinige eten wat zij hebben, het eten bestaat uit voedsel uit de natuur, het jongentje woont bij zijn opa en oma hij is achter gelaten door zijn moeder. Zijn tante woont in een hutje ernaast.
Riet kwam terug, zij hadden een heel end gelopen, de dokter gesproken en geld mee genomen zodat oma met de jongen naar het ziekenhuis in Jinja kon gaan met de boda boda.
Oma waste het jongetje nog even en deed zelf een prachtige traditionele jurk aan, even daarvoor had zij zeer versleten kleding aan.
Een zeer indrukwekkende middag!
Wat ons veel heeft gedaan, er gebeurt veel met ons, wat zijn wij bij met elkaar. Wat ben ik bij dat ik het kan delen met Riet, een lach en een traan.
En de rolverdeling voor de tantes is duidelijk: Lieve Riet mag alles regelen , oppakken en organiseren, en ik.... de afwas doen en kinderen verzorgen.
-
16 Oktober 2015 - 18:31
Wil En Herman:
Wat weer een mooi verslag meiden.
Jullie zullen toch wel regelmatig met een brok in je keel staan als je ziet dat er armoe,toch blijdschap en liefde is.
ga zo door en geniet van jullie vrije dagen. -
16 Oktober 2015 - 18:54
Linda:
Hey toppers hoi liefste tannie
Ik lees dit met tranen in mijn ogen. Wat jullie ervaren iets waar we te weinig over nadenken hier thuis. Wat hebben we het goed en zijn we rijk. Zeker als je (ik) om je heen kijkt. Veel lieve mensen. En jullie zijn daar de lieve mensen. Koester het handen dicht en geniet. Liefs Linda
-
16 Oktober 2015 - 19:20
Karin:
Wat weer een indrukken voor jullie en de foto s prachtig dat kleine meisje smelt je toch.
Dikke knuf Kaatje -
16 Oktober 2015 - 19:45
Jos Dekker:
hallo meiden ik krijg weer kippenvel van het lezen van jullie verslag . wat maken jullie een hoop mee en wat een goed werk doen jullie gelukkig zijn jullie samen en kunnen jullie elkaar steunen als het even te veel wordt xxx geniet van de vrije dagen en tot de volgende keer xxxx en riet de restjes tas is voor jou xxxx
-
16 Oktober 2015 - 20:09
Pleuntje De Graaf:
Lieve Lydia en riet
wat geweldig om iedere keer de brieven te lezen
We genieten er iedere keer weer van
morgen zal ik het aan Pea laten zien en kan ze het zelf even lezen
Meiden jullie doen het en we houden van jullie
Een hele dikke kus en tot de volgende keer xxxxxxxxxxxxxx
Groetjes Pea en Pleuntje
-
16 Oktober 2015 - 20:49
Els:
Wat een aangrijpend verhaal! En wat goed dat jullie op dat moment actie ondernamen! Hopelijk hoor je snel hoe het gaat met de jongen.
relax een beetje dit weekend! Dikke knuffels XXXXXXX -
16 Oktober 2015 - 20:53
Kionne & Richard:
Lieve Riet en Lydia,
We hadden heel veel verhalen om terug te lezen, wat een geweldige ervaringen zeg! De foto's laten ons een beetje een idee krijgen van het wereldje daar, super bijzonder! Jullie kennende zullen er aardig wat ontroerende momenten bij zitten, mooi dat jullie elkaar hebben!
We denken aan jullie hoor!
X Richard en Kionne -
16 Oktober 2015 - 21:49
Marloes:
Jullie weten elke keer weer een prachtig verhaal neer te zetten. Wat een avontuur, wat een ervaring en ontzettend aangrijpende momenten. Heel goed en fijn dat jullie dit met elkaar kunnen delen, en beseffen hoe bijzonder het is dat jullie daar zijn en wat jullie daar (kunnen) doen.
Blijf zo doorgaan!
Groetjes,
Marloes.
-
16 Oktober 2015 - 22:04
Christel:
dank jullie weer voor het verslag, mooie verhalen weer!
Hoe is het nu met dat jochie? -
16 Oktober 2015 - 22:29
Lenneke:
hoi lieve Riet en Lydia,
jee wat een belevenissen. en wat een armoe…. ben heel benieuwd ook hoe het met hem is, een gedenkwaardige verjaardag was dat!
lekker stofvoetjes! :-) hier is het fijne motregen, miezerig en mistig. het land is zo nat dat de aardappelen moeilijk geoogst worden. zwarte prutklei.. zo'n ander leven, en toch overal kun je genieten van kleine dingen. Bij m'n moeder een denneappel met pindakaas aan de balkonrand, aanvliegende koolmezen…heb het goed daar, geniet en beleef nog meer! xxxxlenneke groet van floor ook! -
16 Oktober 2015 - 23:48
Jenneke :
Indrukwekkend! Het geeft aan dat we hier erg bevoorrecht zijn wat betreft gezondheidszorg, terwijl we vaak zo mopperen! Jullie doen "zwaar" werk, maar zien direct resultaat, prachtig!
Fijn om dit op afstand mee te beleven. -
17 Oktober 2015 - 15:23
Lia & Jos:
Wat zijn jullie een kanjers! En wat maken jullie veel mee. Door jullie verhalen realiseer ik me des te meer hoe goed we het hier in Nederland hebben. Het lijkt me fysiek erg zwaar als ik hoor hoe ver jullie hebben gelopen in die hitte. Mooi om te lezen wat jullie voor de kinderen kunnen doen. En dan die foto's.......wat ontroerend zeg! die blije gezichtjes. Daar doe je het toch voor! Dikke kus, Lia & Jos -
18 Oktober 2015 - 16:23
Aafke:
Wat is fit mooi way indrukwekkend en what waardevol.Fijn dat Julie op Elkhart Kinney terugvallen
Grottoes aafke -
18 Oktober 2015 - 17:01
Frouwke:
Dag Riet en Lydia,
Zittend met een breiwerkje en koffie met een speculaasje gaan mijn gedachten en beelden naar jullie.
Het is vandaag zondag,wat zullen ze vandaag ontmoeten?
Rijkdom,verdieping en bezinning staat er boven jullie laatste schrijven daar mee vat je prachtig samen wat jullie doorleven.
Kennis en mens zijn breng je in de praktijk,hoofd en hart samen.
De foto' s zijn om warm en stil van te worden.Ook leuk dat er een " gezicht" bij Lydia is gekomen naast het weten dat jij ook mee ging.
Fijn dat jullie het samen ook goed kunnen vinden.
Tot de volgende keer,
Liefs Frouwke
-
18 Oktober 2015 - 21:45
Ineke:
Je moet het maar kunnen! Wat een energie hebben jullie. En wat een geluk hebben wij, dat ons bedje hier staat. Petje af, voor jullie beiden.
Liefs Ineke -
18 Oktober 2015 - 22:36
Erna:
Hoi Riet en Lydia,
Wat en bijzondere ervaring moet dit voor jullie zijn. En wat mooi om jullie verhaal te lezen en kleurige foto's te zien.
Lieve groetjes van Erna -
19 Oktober 2015 - 07:43
Mirjam :
Indrukwekkende ervaringen. Om stil van te worden. Het verhaal van de jongen en zijn oma...kippenvel. Jullie zijn kanjers!
Liefs, Mirjam -
19 Oktober 2015 - 09:55
Joke:
Hoi Riet en Lydia,
Wat mooi en ontroerend om jullie verhalen te lezen.
Hoe jullie snel actie ondernemen, vooral omdat het draait om kinderen, die niet goed zelf
kunnen aangeven, dat er iets heel erg mis is.
Jullie verhalen raken me diep.
Ik lees ze met plezier, maar ook met een traan.
Groet, Joke
-
19 Oktober 2015 - 13:00
Danny:
Hoi lieve meiden,
Heb me eindelijk de rust gegund om al jullie fantastisch verhalen te lezen en jullie boeiende foto's te bekijken. Wat een prachtige, ontroerende en indrukwekkende ervaringen. Wat zullen jullie straks "rijk" terug keren met deze waardevolle belevenissen in jullie rugzakje. Ik blijf jullie volgen! Nog een hele mooie tijd gewenst.
Lieve groetjes van Danny -
19 Oktober 2015 - 13:30
Yolanda:
wat een prachtige titel boven jullie verslag!!!!
dit zal nog wel even nawerken in nederland.
het is heel leuk om jullie stukjes steeds te lezen. ik denk aan jullie!!!! -
20 Oktober 2015 - 11:32
Ingrid:
Hi lieve mensen,
hoe komt het toch dat er altijd wel een traan over mijn wang rolt tijdens het lezen van jullie verslagen? Dit keer ook trouwens van het lachen over die laatste regel van Lydia.:)
Hopelijk zal het beter gaan met het jongetje.maar wat mooi dat er gezongen en gebeden werd door de andere kinderen, kippevel!
Houden jullie het fysiek ook goed vol? De omstandigheden zijn zwaar en jullie zijn tenslotte al twee omaatjes:). Wel fijn om er in de weekenden even tussen uit te piepen.
we denken aan jullie en missen jullie....liefs, ing -
20 Oktober 2015 - 17:56
Tamara:
wat doen jullie toch een mooie dingen, en wat maken jullie veel mee.
Als ik dit zo lees wat hebben wij in nederland het dan goed.
blijf jullie verhalen volgen erg leuk
groetjes tamara -
20 Oktober 2015 - 22:31
Joyce:
Hallo lieve (tante) Riet en Lydia,
Wat zijn jullie toch een bijzonder stel mensen, Wat doen jullie daar goed werk. Wat komen jullie een hoop ellende tegen. Het is soms moeilijk om te lezen wat een vreselijke ellende daar toch is, en wat een armoede. Maar wat zal het jongetje een verjaardag hebben gehad om nooit te vergeten. Hoop dat ze door het meegebrachte geld van jullie hem kunnen helpen in het ziekenhuis.
Het zijn allemaal indrukwekkende verhalen, vind het heftig om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Maar om het daadwerkelijk met eigen ogen te zien is volgens mij bijna onmenselijk.
Prachtig wat jullie daar voor de mensen kunnen betekenen. Ik wens jullie heel veel sterkte en heb diepe bewondering voor jullie.
Knuffel van mij, Joyce
-
21 Oktober 2015 - 12:19
Sylvia Nauta:
Lieve Riet en Lydia,
Wauw wat maken jullie mooie en indrukkwekkende dingen mee. Ook mooi om de foto's te zien zo krijg ik helemaal een beeld bij jullie verslagen. Wat fijn om te lezen dat jullie veel steun aan elkaar hebben en dat jullie deze bijzondere ervaring zo met elkaar kunnen delen!
Heel veel plezier, sterkte, succes en blijf er vooral van genieten!
Veel Liefs Sylvia -
22 Oktober 2015 - 01:13
Fonneke:
Hoi Riet en Lydia,
Wat een prachtige en ontroerende verhalen. De foto's geven ook een mooie impressie. Het valt me op dat de kinderen allemaal blij kijken en ik denk dat dat voor een groot deel aan jullie aanwezigheid ligt.
Heel veel succes met jullie geweldige werkzaamheden.
Liefs, Hans en Fonneke uit Castricum -
22 Oktober 2015 - 22:36
Sabina:
wow wat een emotioneel en indrukwekkend verhaal!
wat een mooie stralende fotos
fijn dat jullie elkaar hebben, het is niet niks
heel veel succes en plezier
Groetjes Sabina -
23 Oktober 2015 - 19:49
Karen:
waauw wat een mooie verhalen, en de foto's zijn ook indrukwekkend.
want zijn jullie goed bezig zeg, geniet er maar van ondanks dat het af en toe zwaar kan zijn.
wat een beleving. -
26 Oktober 2015 - 14:37
Rietje:
hallo Riet en Lydia
Allereerst bedankt voor jullie berichtje leuk.
Volg jullie verslag en wat een belevenissen.
Heel veel indruk,maar wel vermoeiend lijkt mij.
Nog 8 dagen en dan is het voorbij( snik)
Liefs en een dikke knuffel
Rietje -
09 November 2015 - 19:58
Cathy:
Jemig zeg wat een belevenissen , heftig maar wat een mooi werk doen jullie kus Cathy en Jan -
18 November 2015 - 11:08
Julia Bottelier:
Wat een belevenis. Wat een ervaring. Liefs van Julia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
